11 juni milaan-san remo. Een toertocht van een kleine 300km (under construction)

Op vrijdag 9 juni zijn wij (Esther Rob Dennie en Gerrit) vertrokken via Duitsland richting Milaan. 1300km voor de wielen. Na een voorspoedige reis kwamen we begin van de avond aan in ons hotel. Het is het zelfde hitel als in 2015 toen Gerrit deze mondterrit ook al had gereden. Inchecken spullen naar de kamer en op zoek naar een lokatie om te eten. Het werd Chinees. Eigenlijk was er geen plek maar ergens achteraf stond nog een ronde tafel waar we prima konden zitten. Stapelen!!!!

Zaterdag 10 juni na een goede nachtrust zijn we met z’n 3en even naar Milaan gefietst. Even de benen los rijden. In de stad een bakkie gedaan en oppassen voor de tramrails. Een ritje van ruim 40km. ‘s middags de startbescheiden etc. opgehaald. Gegeten in het hotel.

Op zondag 11 juni. De dag!!!! 6u de wekker eerst ontbijten. Veel italiaantjes aan de pasta en gespannen koppies. Het is nl. ook een wedstrijd. Om 10 voor half 8 vertrokken in groep 2. We zijn gestart met z’n 3en Ik en mijn 2 fietsmaatjes Rob en Dennie. Eerst naar km 0 gefiets. Daarna ging gelijk het tempo flink omhoog en we waaiden zo naar achteren. Rob is een show starter dus wat doen we….. Er was al een gaatje met het peloton. Rob zei rij het maar dicht. Dennie en ik kop over kop het gat dicht gereden. We kijken hoe lang we dit vol houden. Eerste uur 37km afgelegd!!! Gekkenwerk eigenlijk maar in een peloton gaat het een stuk makkelijker. 2e uur zelfde verhaal. Na 70km (1u50min) komt er iemand naast mij rijden. “Heet jij Gerrit?” Ja zei ik. Blijkt Rob geroepen te hebben “Gerrit lek!!”  Oeps…. Dennie opgetrommeld en samen 5km terug gereden. Daar stond hij met 2 lekke banden. Stootlekken want de wegen zijn zo slecht hier. Dus 2 banden verwisseld en weer door. Maar nu verder met z’n 3en. Na 130km om half 12 treffen we Esther (onze steun en toeverlaat vandaag). Het is warm. We drinken veel (20 liter over de hele dag). Eten is lastig met die warmte maar het moet. 35 graden wordt het maximaal. Dennie krijgt maagklachten eerst maar een toiletbezoek, Dat hielp een beetje. Toen gingen we klimmen de Turkino op. Boven aan de top van de 1e klim stond Esther weer. “Dokter” Rob heeft Dennie verder opgelapt met allemaal legale middelen. Gelukkig komt hij er zo na verloop van tijd weer doorheen .We duiken de afdaling in. Daar bij Genua is de kust. Op naar de capo’s. Nog 160km te gaan. Met nog 100km te gaan komt Gerrit iemand tegen met een hamer. Zo die was raak. Ik wordt regulier uit het wiel gereden. Ik zeg tegen Rob en Dennie rijden maar ik kom wel. Dennie zegt heel droog “waarheen dan?” Samen uit samen thuis. Even later hoe weet ze het wie staat er langs de weg….. Esther. Gerrit kom er redelijk door heen. We rijden door en om even over half 8 komen we aan boven op de poggio (de laatste klim). Als 3 vrienden voor het leven zijn we die gezamenlijk opgefietst. Gelijk de afdaling in. Misschien halen we het nog. Om 20u sluit namelijk de tijdregistratie. Ja hoor om 1 minuut voor 8 zijn we binnen. 307km op de teller. Daarna medaille ophalen, pastaparty prima geregeld. Dan naar het hotel. Rob en Dennie zitten in de finish straat. Wij 3 minuten verderop Tuurlijk…. Tom Tom kent het huisnummer niet en na een klein uurtje zoeken vinden we ons hotel. Wat kan een douche soms lekker zijn J Om half 11 zitten we met een drankje en tosti’s aan het strand. En om half 12 gaan we allemaal moe maar voldaan slapen. Morgen na het ontbijt naar huis. Weer een lange dag, Maar dat wisten we van te voren. 2600km in 2 dagen. Maar weer een mooi avontuur.